Bir annenin duygusal stresi çocuğun gelişimi ve gelecekteki sağlığı
üzerinde doğrudan bir etkiye sahip olsa da tek başına etkili bir faktör
değildir. Kontrol bir kez daha kişilerarası biyolojidedir. Bir kadının
psikolojik durumları ile babanınkiler arasında karmaşık bir etkileşim
vardır. Yakın zamanda İsveç'e yapılan büyük bir araştırma, hamilelik
öncesinden ikinci trimesterin sonuna kadar geçen yıl boyunca görülen
baba depresyonunun aşırı prematüre olma riskini yaklaşık %40 oranında
arttırdığını göstermiştir. Bu etki, sadece orta derecede erken doğum
riskini (32 hafta veya sonra) arttıran annenin kendisindeki depresyondan
daha büyüktür. Araştırmacılardan biri, "Baba depresyonunun sperm
kalitesini etkilediği, bebeğin DNA'sı üzerinde epigenetik etkilere sahip
olduğu ve plasenta fonksiyonunu da etkileyebileceği bilinmektedir"
diyerek konuya dikkat çekiyordu.
Bir kadın hamile kalır kalmaz fiziksel doğum hazırlıkları gibi, duygusal
doğum için de dersler olmalı. Kadının odak noktası bebek olabilmeli,
kocası ya da işi değil; kocanın ve herkesin odak noktası, kadını
desteklemek olmalı. Anne babanın bunun ortak bir iş olduğu; karısı
hamileyken, kocasının da hamile olduğunu bilmeleri gerekir. Toplumun
hamile kadınları koruması gerekiyor çünkü herkes bu çocuğu yaratıyor.
Bebek bakmak için bir dünya gerekir...
Babalarımızın duygu dünyamıza etkileri belki de fark ettiğimizden daha
çoktur.
%80-%90’ ımız biz değilmiş. Anne-babamızın tutumları/duyguları,
yetiştiğimiz kültürün değerleri ve geriye kalan ben. Peki o zaman ben
kimim?
